وقتی او رفت گویی همه چیزم رفت امیدها ، شادی ها ، نگاه ها  ، سکوت ها  . ای کاش می آمد و از تنهایی نجاتم می داد . ای کاش آخرین بار چشمم به چشمش می افتاد و دوباره نگاه های پر مهرش را میدیدم . تبسم روی لبانش را ، گرمی دستانش را. آری با اینکه همه وجودم را سوزاند ، چشم به راهش هستم . هر کس را می بینم گویی صورت او جلوی چشمانم است .امیدوارم تا شاید یک بار دیگر ، در با دستهای گرم او باز شود وی خ های درونم را آب کند. بازهم امیدوارم و به خاطر همین امید است که می گویم:

آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست

                                                          هرکجا هست خدایا به سلامت دارش